Quarantaine in de geschiedenis

Lieve lezers 

Het is moeilijk voor elk van ons. Net alsof ons leven even stil staat. Lange dagen in quarantaine, niet weten wat te doen, niet meer mogen doen wat we zo graag doen. Maar wat is dat nu eigenlijk 'quarantaine'? 

Ons land is toch al een goeie 5 weken in 'lockdown' en we zijn opgelegd de richtlijnen strikt te volgen, maar van waar komt het woord “quarantaine” eigenlijk. Ik dook even in het verleden en zocht het uit.

De geschiedenis van quarantaine 

 “Quarantaine” is een medische term afkomstig uit Italië. Quaranta giorni (veertig dagen), de term werd voor het eerst gebruikt in de 14^de eeuw toen de pestepidemie uitbrak. In deze tijd werden namelijk alle aanmerende schepen verplicht om 40 dagen in de haven stil te blijven liggen, en werd de bemanning daarbij geacht het schip niet te verlaten. Deze maatregel behelst het afschermen van risicobronnen ter vermindering van verspreiding van een infectie.

Quarantaine is het afzonderen van mensen voor een bepaalde tijd, bijvoorbeeld voordat ze een land binnengaan. Doel van de quarantaine is het verminderen van het risico dat deze mensen andere(n) besmetten. In het kader van COVID-19 zien we de quarantaine als een voorzorgsmaatregel om verspreiding van een infectieziekte tegen te gaan. 

Personen in quarantaine

Een persoon die in quarantaine gaat is niet ziek, maar heeft contact gehad met een patiënt met een bewezen infectie. Mensen die in quarantaine gaan, zijn daarvoor niet besmettelijk. Iemand gaat in quarantaine tot de incubatietijd is verlopen. Dit is de maximale tijd tussen het moment van mogelijke besmetting en het moment dat mensen ziekteverschijnselen krijgen. Als mensen in die periode niet ziek zijn geworden, wordt de quarantaine opgeheven. Een persoon die in isolatie gehouden wordt, is ziek of er is een mogelijkheid dat die ziek is. Door isolatie kunnen deze patiënten anderen niet besmetten. Mensen kunnen thuis in isolatie blijven of in een ziekenhuis in isolatie behandeld worden. Dat hangt af van de ernst van de ziekteverschijnselen en de besmettelijkheid van de ziekte. 

Als laatste wil ik nog even melden dat het belangrijk is om de maatregelen te volgen. Het is al zeer lang dat we in quarantaine zitten maar we moeten blijven vechten tot het virus is verslaan want de oorlog is nog lang niet voorbij. STAY HOME, STAY SAFE!  

Veel liefs 

Elisa 

Referentie

Geschiedenisbeleven.nl (22 april 2020). Geschiedenis quarantaine. Geraadpleegd op 22 april 2020 via http://www.geschiedenisbeleven.nl/quarantaine-italiaanse-builenpestpreventie/ 

Wikipedia (22 april 2020). Geschiedenis quarantaine. Geraadpleegd op 22 april 2020 via https://nl.wikipedia.org/wiki/Quarantaine

De zorgsector in oorlog

Lieve lezers 

Wanneer ik vanmorgen naar mijn ontbijttafel liep en mijn wekelijkse tijdschrift 'Humo' aan het lezen was. Viel mij iets opvallends op die ik absoluut met jullie wou delen. 

Sinds de start van de epidemie horen we in het nieuws niets anders meer dan COVID-19, ook in kranten en tijdschriften staat het vol over dit virus. Mijn oog is namelijk gevallen op een artikel die ik deze morgen aan het lezen was. Het artikel ging over dokters en verpleegsters die hun ervaring met het coronavirus willen delen met de buitenwereld, want als we eerlijk zijn, het zijn deze mensen die aan de frontlinie staan in deze crisis. Mijn eigen mama is ook thuisverpleegster. Ik heb ook even aan haar gevraagd om haar ervaring te delen over het virus. 

Getuigenissen zorgverleners

Ik las in het artikel dat in het 'Jessa' ziekenhuis in Hasselt een geriatrie dienst volledig ging afsluiten met als bedoeling deze alleen nog te gebruiken om besmette corona patiënten te behandelen. Het 'Jessa' ziekenhuis is 1 van de vele ziekenhuizen die gingen reorganiseren door het virus. De sfeer binnenin het ziekenhuizen is gespannen. Bezoekers zijn niet welkom en van het medisch personeel wordt opperste concentratie verwacht. Anders worden dokters en verpleegsters misschien zelf ziek. 

Zo getuigde een geriatrisch verpleegkundige op de corona afdeling dat ze in een korte tijd in de hel beland zijn. De beelden die ze te zien kregen van de ziekenhuizen in China, Italië, Spanje, etc leek eerst een ver van mijn bed show maar al snel bleek het dezelfde kant uit te gaan hier in ons landje.

"Het is oorlog, maar we hebben geen wapens."

Ook las ik een getuigenis van Stan Steegmans. Stan is ook een verpleegkundige binnen het 'Jessa' ziekenhuis, hij wist ons te vertellen dat de meeste patiënten die hij behandelt vaak tachtigers zijn die er heel goed uitzien en ook nog zeer zelfstandig zijn. Naar het toilet gaan, eten, ... zijn allemaal geen probleem maar als je dan kijkt naar het zuurstofniveau in hun bloed zie je alarmerende cijfers. Dit bewijst nogmaals dat je niet altijd symptomen moet hebben om drager te zijn van het virus, want COVID-19 heeft ons al bewezen een verraderlijk en hardnekkig virus te zijn die elke leeftijdscategorie kan aantasten. Het is ook een zeer onvoorspelbare ziekte die je zeer goed in de gaten moet houden want het kan jouw ook zomaar overkomen. 

De ervaring van mijn mama

Mijn mama werkt als thuisverpleegkundige in beangstigende, stresserende toestanden. Ze heeft nooit gedacht dat ze in 2020 in zo'n erbarmelijke toestanden zou moeten werken. Tekort aan mondmaskers, beschermende kledij,... Als eerstelijnshulp staat ze in direct contact met het virus. Het is daarom niet makkelijk om hier altijd even rustig mee om te gaan want het is moeilijk werken als je niet genoeg bescherming hebt. Ze is daarom ook bang om het virus zelf te krijgen en dit over te dragen naar haar patiënten en gezin. Je wordt namelijk in de thuiszorg niet getest dus weet je van niemand of ze besmet zijn of niet. Mijn mama probeert nu via allerlei verschillende wegen toch aan bescherming te geraken zodat ze toch een veiliger gevoel krijgt bij het uitoefenen van haar job. 

Als laatste is het belangrijk om toch eventjes te genieten van het samen zijn en het mooie weer. We moeten vooruit denken en vooral niet achterom kijken. Blijf positief, we komen er wel! 

Veel liefs 

Elisa 

Referentie 

Oosterwaal, J. (1936). Ik zou liegen als ik zeg dat ik niet bang ben. Humo, 8-15.