Me, myself and I

Ik ben Elisa Verschoot, geboren op 20 februari 2001. Ik woon samen met mijn ouders in Ingelmunster. Ik heb geen broers en geen zussen. Ik ben ook nog maar pas in een nieuwe relatie gestapt, het is dus nog heel pril. Mijn hobby's zijn dansen en skiën. Ik doe heel graag aan sport, dat is heel belangrijk voor mij. Wanneer ik even niet voor school werk kan je mij zeker terug vinden in de dansschool. Ik studeer bachelor 'sociaal werk' in Vives Kortrijk. Ik heb heel lang getwijfeld om de juiste studiekeuze te maken. Ik ben een zeer sociaal persoon en ga heel graag om met mensen. Dat is één van de redenen waarom ik gekozen heb voor sociaal werk. Het is belangrijk dat iedereen 'een thuis' gevoel heeft en een kans krijgt in onze maatschappij.

Waarom precies de danswereld?

Ik heb een enorm grote passie voor dansen. Dansen doe ik al van mijn 3 jaar en ben deze passie nooit meer verloren. Vanaf mijn 6 jaar dans ik op een hoger niveau en heb al verschillende ervaringen opgedaan. Zo hebben we al aan verschillende televisieprogramma's mee gedaan zoals 'Belgium's Got Talent' en 'Dance As One'. Ook aan Europese en Wereldkampioenschappen hebben we met mijn dansteam al deelgenomen. De beste ervaring die mij toch altijd zal bij blijven is de Europese titel die ik vorig jaar heb behaald in Italië. Er zijn dus nog steeds doelen die ik wil bereiken in de wereld van het dansen. Mijn volgende doel is het Wereldkampioenschap in Italië maar, jammer genoeg is dit nog even afwachten door het coronavirus. Het vergt wel enorm veel tijd om op dit niveau te kunnen dansen. Zoals bij alle soorten sport is het niet enkel talent die van belang is maar ook trainingsarbeid. Mijn dansschool is dan ook mijn tweede thuis waar je mij altijd zal terug vinden. Geen schrik, ik doe het nog steeds met enorm veel plezier.

Mijn eerste indruk over het coronavirus. 

Het coronavirus, het is er mij eentje. Ik ben waarschijnlijk niet de enige die dit maar een belachelijk iets vond. Toen ik er voor het eerst hier iets over hoorde moest ik even lachen. Vermoedelijk hebben we het allemaal onderschat! De meeste mensen dachten dat het maar een grapje was. Een griepje, het is zo voorbij. Jammer genoeg niet! Het lachen sloeg het al heel rap over naar een angstig gevoel. Blijkt plots dat het net iets erger is dan een gewoon griepje dat je even kan uitzieken. Vooral de angst voor contact met andere mensen is iets wat ik tot nu niet kende. Heel vreemd, een totaal nieuwe ervaring. Precies of het niet echt gebeurd.

Hoe gaat mijn ervaring verder?

Natuurlijk heb ik nog altijd dat angstig gevoel. Vooral als jongere kan je al snel denken dat het jou wel niet zal overkomen. Mocht dit toch zo zijn, geen probleem, de jongeren kunnen het aan. Maar het komt wel plots heel dicht bij! Ook jonge mensen sterven aan het virus en de gedachte mensen te verliezen in je dichte omgeving is angstaanjagend. Wat ik momenteel probeer te doen is positief blijven zodat ik dit ook met andere mensen kan delen zodat ze terug een warm gevoel krijgen en ze weer eventjes kunnen genieten. Want ja, dit virus doet iets met een mens!

 See you soon! 

Elisa